Dawno temu widzieliśmy co to są nanometry w procesorze. W tym artykule przedstawiliśmy kilka pojęć przydatnych do zrozumienia, jak działa technologia, z której korzystamy na co dzień. Dzisiaj nadal mówimy o mikroczipach, a konkretnie o produkcja chipów w obrębie urządzeń. Według najnowsze wiadomości, zaczynając od materiałów 2D, wydaje się, że można je wyprodukować Tranzystory poprawiające wydajność z tych chipsów. Zobaczmy jak.
Nowa metoda zapewnia lepszą wydajność z atomowo cienkich tranzystorów. Produkcja chipów przeskakuje o lata do przodu!
Tranzystory są budulcem procesorów, pamięci i innych komponentów sprzętowych, więc nierzadko firmy szukają innowacji, aby produkować coraz bardziej zaawansowane i wydajne części. Jedną z obiecujących technologii analizowanych przez naukowców jest tzw wytwarzanie wiórów z wykorzystaniem „arkuszy 2D” o grubości pojedynczego atomu. Niektóre materiały, takie jak grafen, mają dwuwymiarową strukturę molekularną, która pozwalałaby na stworzenie czegoś w rodzaju „arkusza” do produkcji maleńkich tranzystorów, które teoretycznie mogą zwiększyć wydajność i poprawić wydajność przewodzenia elektrycznego części sprzętowych do telefonów komórkowych, tabletów i nie tylko.
Nanometr (nm) to jednostka miary długości. Aby zorientować się w wielkości, 1 nm równa się 0,000000001 metra. Nieskończenie mała miara, której nie można zobaczyć gołym okiem. W konkretnym przypadku procesorów odnosi się do nanometra wielkość tranzystorów które tworzą sprzęt. W konkretnym procesorze znajdują się miliardy tranzystorów. Ich główną funkcją jest funkcja wykonywać obliczenia za pomocą sygnałów elektrycznych.
Naukowcy wykazali już wcześniej, że produkcja tranzystorów z materiałów dwuwymiarowych jest możliwa, ale do osiągnięcia tego celu konieczne było wykonanie wielu „ręcznych” regulacji w małych obwodach sprzętu, więc wyzwaniem było zastosowanie tej technologii w przemyśle do produkcja in massa trochę chipsów. Do tego nowe badanie opublikowane w czasopiśmie naukowym Natura Nanotechnologia precyzuje, że możliwe jest wykorzystanie istniejących technologii w odlewni półprzewodników, w taki sposób, aby umożliwić obróbkę niewiarygodnie cienkich materiałów do produkcji wielkoskalowych procesorów.
Zobacz także: Snapdragon 7+ Gen 2 to nic innego jak średniak | Wzorce
W demonstracji naukowców nanocząsteczka jest umieszczana warstwami na metalowej powierzchni, a następnie przetwarzana w celu utworzenia tranzystorów. Naukowcy biorący udział w eksperymencie zauważają, że to może nie być jeszcze idealną techniką, ponieważ osady elementów metalowych mogą uszkodzić blachę i stwarzać ryzyko dyfuzji atomów, powodując zwarcie w układzie.
Aby to obejść, zespół wymyślił sposób uformować poszczególne części oddzielnie połączenie, a następnie, w mniej skomplikowanych warunkach, scaliłem części w arkusz 2D. Następnie platforma została zainstalowana w znormalizowany sposób na stałym podłożu i pokryta tlenkiem glinu. Obwody po pokryciu tlenkiem glinu umieszczano na powierzchni dwutlenku krzemu za pomocą a nanocząsteczka dwusiarczku molibdenu przez chemiczne osadzanie z fazy gazowej, w wyniku czego powstaje cienka warstwa materiału półprzewodnikowego.
Wynik
Podczas gdy produkcja okazała się znacznie bardziej złożona w przypadku arkuszy 2D, eksperymenty naukowców wykazały, że technologia może sprawić, że urządzenia, których używamy w naszym codziennym życiu działają znacznie bardziej konsekwentnie i marnują znacznie mniej energii. Eksperci byli w stanie wytworzyć obwody robocze na całym obszarze a wafel o 2 cale. Chociaż nowa metoda jest wciąż tylko wersją demonstracyjną, oczekiwania są wysokie.
Jest zbyt wcześnie, aby mówić, że dwusiarczek molibdenu będzie zamiennik silikonu wśród materiałów półprzewodnikowych w niedalekiej przyszłości, ale globalny kryzys mikroprocesorowy pokazał, jak ważne jest posiadanie różnych rodzajów surowców dostępnych dla przemysłu.
